W sztuce nie ma wiecznych prawd i obowiązujących poglądów, w sztuce istnieją tylko święte obsesje…i  bezkompromisowa konieczność ich wyrażenia.

Cechą wyróżniającą  twórczości  Anny Pazdalskiej  jest umiejętność zdystansowania się zarówno od natarczywości trendów i mód w sztuce, jak i od presji wzorów i schematów płynących z szeroko rozumianej tradycji. To właśnie konstruktywny dystans, a nie kontestacja, zaowocował fundamentalnym dla Anny rozumieniem istoty rzeźby i specyfiki  języka środków wyrazu. Wpłynął na  wykrystalizowanie się własnej, bardzo trafnej i przekonywującej definicji  jej adekwatnego, nowocześnie pojmowanego sensu. Rozumiejąc sytuację, w jakiej znalazła się sztuka w czasie postmodernistycznego rozdroża, pozbawionego elementów porządkujących, stabilnych punktów odniesienia i kryteriów, Anna Pazdalska postawiła na wartość indywidualnego talentu, intuicji, wolności i prawa do samookreślania się.